- upośledzenie
- сущ.• повреждение* * *☼ 1. (gospodarcze itp.) отсталость ž;2. мед. недоразвитие, дефективность ž* * *с1) (gospodarcze itp.) отста́лость ż2) мед. недоразви́тие, дефекти́вность ż
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
upośledzenie
Смотреть что такое "upośledzenie" в других словарях:
upośledzenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. upośledzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}upośledzenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. upośledzenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upośledzenie — n I 1. rzecz. od upośledzić. 2. lm D. upośledzenieeń «zaniedbanie, zacofanie w jakiejś dziedzinie» Upośledzenie ekonomiczne, społeczne. Upośledzenie regionu pod względem gospodarczym. 3. lm D. upośledzenieeń med. «ograniczenie w zakresie… … Słownik języka polskiego
apraksja — ż I, DCMs. apraksjasji; lm D. apraksjasji (apraksjasyj) med. «upośledzenie lub niezdolność wykonywania czynności celowych, spowodowane uszkodzeniem kory mózgowej w okolicy ciemieniowej; nieporęczność» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
astereognozja — ż I, DCMs. astereognozjazji, blm med. «upośledzenie lub brak zdolności rozpoznawania dotykanych przedmiotów (ich kształtu, konsystencji, wielkości itp.), bez utraty samego zmysłu dotyku; jest jedną z postaci agnozji» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
ataksja — ż I, DCMs. ataksjasji, blm med. «niezborność ruchów, upośledzenie zdolności sprawnego i dokładnego wykonywania ruchów będące następstwem uszkodzenia móżdżku i błędnika» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
bielmo — n III, Ms. bielmomie; lm D. bielm 1. «plama na rogówce oka, zmętnienie rogówki wskutek choroby lub urazu, powodujące upośledzenie widzenia lub jego utratę» Człowiek z bielmem na oku. Mieć bielmo na oku. Oczy zachodzą bielmem. ◊ Mieć bielmo na… … Słownik języka polskiego
dyskryminacja — ż I, DCMs. dyskryminacjacji; lm D. dyskryminacjacji (dyskryminacjacyj) «ograniczenie prawne stosowane przez jedno państwo względem drugiego; upośledzenie albo prześladowanie ludzi ze względu na ich pochodzenie, przynależność klasową, narodową,… … Słownik języka polskiego
głuchota — ż IV, CMs. głuchotaocie, blm med. «upośledzenie lub utrata zdolności słyszenia i rozróżniania dźwięków wskutek uszkodzenia lub wrodzonych zmian narządu słuchu» Nabawić się głuchoty. Głuchota u kogoś postępuje … Słownik języka polskiego
marskość — ż V, DCMs. marskośćści, blm med. «stwardnienie narządu i upośledzenie jego czynności wskutek rozrostu śródmiąższowej tkanki łącznej i zaniku komórek miąższowych w następstwie przewlekłych procesów zapalnych, zatruć i zaburzeń w krążeniu» Marskość … Słownik języka polskiego
mentalny — «dotyczący umysłu, sposobu myślenia; umysłowy» Poeta w swoich wierszach łączy pojęcia mentalne ze zmysłowymi. Upośledzenie mentalne. Ubóstwo mentalne … Słownik języka polskiego
połowiczy — ∆ med. Porażenie połowicze, niedowład połowiczy «bezwład połowy ciała lub upośledzenie ruchowe jednostronne występujące w wyniku uszkodzenia rdzenia kręgowego, ogniskowego uszkodzenia ośrodków korowych mózgu na skutek krwotoku tętnicy mózgu,… … Słownik języka polskiego
